O tym, jak wielką rolę w pierwszym okresie kontaktów kulturalnych odgrywała partia, świadczy określanie go mianem agitpropowski. „Agitprop” to skrót od słów: „agitacja” i „propaganda”, znajdujących się w nazwie ówczesnego wydziału w Komitecie Centralnym Komunistycznej Partii Jugosławii – Wydziału Propagandy i Agitacji (1945–1948), później Biura Agitacji i Propagandy (1948–1952). Decyzje Agitpropu, często przekazywane w formie propozycji i sugestii, skrupulatnie wprowadzano w życie. Branka Doknić w artykule będącym wstępem do wyboru dokumentów zdeponowanych w Archiwum Jugosławii i związanych z jugosłowiańską polityką kulturalną w latach 1945-1952 stwierdza, że:

Tylko pod agitpropowskim parasolem można było tworzyć. Poza tym parasolem była pustynia, bez jakichkolwiek warunków do pracy i promocji.

Само испод агитпроповског кишобрана могло се стварати. Ван тог кишобрана била је пустиња, без икаквих услова за рад и промоцију.

Б. Докнић: Културна политика Југославије 1945–1952. У: Културна политика Југославије 1945–1952. Зборник докумената. Књига 1. Приредили Б. Докнић, М.Ф. Петровић, и. ХоФМан. Беогрaд 2009, s. 18.