Slobodan Novak (1924, Split – 2016, Zagrzeb) jeden z najważniejszych chorwackich prozaików XX wieku. W jego twórczości szczególne miejsce zajmują trzy powieści: Izgubljeni zavičaj (1955, polski przekład Już nie u siebie, 1990), Mirisi, zlato i tamjan (1968, polski przekład Mirra, złoto, kadzidło, 1971), Izvanbrodski dnevnik (1977, polski przekład Dziennik pozapokładowy. Trzy podróże, 1977). Jest jednym z nielicznych autorów publikowanych w Polsce w okresie PRL i drugiej Jugosławii, który doczekał się nowego przekładu po 1989 roku (Już nie u siebie, boirąc pod uwagę czas trwania procesu wydawniczego, przynależy do poprzedniego okresu). W 2006 roku ukazał się bowiem przekład powieści pt. Pristajanje (2005, polski przekład Pogodzenie, 2006). Odbiór Novaka w Polsce nie jest jednoznaczny. Na pierwszy plan opublikowanej w „Kulturze” recenzji Ewy Rodé wysuwa się drastyczność i naturalizm Mirry, złota i kadzidła będącego polskim debiutem pisarza oraz trudność w odbiorze tej książki, potęgowana licznymi wtrętami w dialekcie, których znaczenia czytelnik musi sprawdzać w przypisach. Z kolei Jan Wierzbicki przy okazji wydania Dziennika pozapokładowego nazywa Novaka: „jest jednym z najbardziej subtelnych ironistów we współczesnej literaturze światowej”.

Przekłady:

Novak Slobodan: Mirra, złoto i kadzidło / Mirisi, zlato i tamjan. Tłum. D. Cirlić-Straszyńska. PIW. Warszawa 1971. [s. 235 [5], nakład 20 000 + 290, proza]

Novak Slobodan: Dziennik pozapokładowy. Trzy podróże / Izvanbrodski dnevnik. Tri putovanja. Tłum. D. Cirlić-Straszyńska. Warszawa, PIW, 1979. [s. 122 [2], nakład 20 000 + 315, proza]

Novak Slobodan: Już nie u siebie i 9 [dziewięć] opowiadań / Izgubljeni zavičaj i druge priče. Wybór D. Cirlić-Straszyńska; tłumaczenie J. Chmielewski, D. Cirlić-Straszyńska i A. Dukanović. Warszawa, PIW, 1990.

Novak Slobodan: Pogodzenie / Pristajanje. Tłum. D. Cirlić-Straszyńska. Warszawa, PIW, 2006.