„Wydaje mi się, że oni tu wszyscy mają samorządowego hysia”1.

Słowa Mieczysława Rakowskiego pochodzą z września 1966 roku. Redaktor naczelny „Polityki” przyjechał wówczas na 2 tygodnie do Serbii, Macedonii i Chorwacji, na zaproszenie Związkowego Sekretariatu do spraw Informacji. W swoim dzienniku relacjonuje spotkania z wieloma osobami. Proces decentralizacji oficjalnie inauguruje nowa konstytucja z 1963 roku, nazywana kartą samorządności (povelja samoupravljanja). Jednak prawdziwą i pełną decentralizację uniemożliwiał monopartyjny system polityczny. Jej realizacja w poszczególnych dziedzinach  przedstawiała się rozmaicie. Jedną z tych dziedzin, w której udało się ją przeprowadzić była sfera współpracy kulturalnej z zagranicą. Decentralizację umożliwiło i zalegalizowało podjęcie przez Federalną Radę Wykonawczą na posiedzeniu 13 czerwca 1966 roku Decyzji o decentralizacji kulturalno-oświatowej wymiany z zagranicą z dniem 1.01.1968 roku (Odluka o decentralizaciji kulturno-prosvetne razmene sa inostranstvom sa danom 1.01.1968.).

M. Rakowski: Dzienniki polityczne 1963–1966. Warszawa 1999, s. 409.